درمان های تکمیلی سرطان پستان به چه درمان هایی گفته می شود؟

هورمون درمانی چیست؟

ایمونوتراپی(ایمنی درمانی) چیست؟

درمان های اصلی و درمان های تکمیلی سرطان پستان 

برای درمان سرطان پستان ممکن است نیاز به اعمال چند روش درمان باشد. گاهی این درمان ها به صورت همزمان با هم و گاهی با رعایت فاصله زمانی انجام می شوند. انتخاب اینکه چه درمانی و با چه ترتیبی و چه فاصله زمانی برای درمان بیمار انجام شود به نوع توده و وضعیت بیمار بستگی دارد.

روش های درمانی اصلی سرطان پستان شامل جراحی پستان(جراحی سینه) برای خارج کردن توده، رادیوتراپی(پرتو درمانی) و شیمی درمانی هستند که پزشک با توجه به وضعیت توده و شرایط بیمار ترتیب روند درمانی را مشخص می کند.

در کنار درمان های اصلی ، درمان های تکمیلی نیز ممکن است برای بیمار تجویز شوند. این درمان ها شامل موارد زیر می باشند:

• هورمون درمانی
• ایمونوتراپی(ایمنی درمانی)

هورمون درمانی:

از جمله هورمون های زنانه ای که در بدن بانوان تولید می شود، هورمون استروژن است که توسط تخمدان های هر زنی تولید می شود. این هورمون در بدن زنان باعث شکل گیری اندام های زنانه مانند پستان‌ها، دستگاه تولید مثل زنان و ... می شود. همچنین این هورمون تنطیم چرخه قاعدگی را در بدن زنان بر عهده دارد. شما ممکن است استروژن را به صورت قرص برای برخی مصارف پزشکی و درمانی مانند جلوگیری از بارداری یا کنترل عوارض یائسگی مصرف کنید.

با اینکه این هورمون نقش مهمی در بدن زنان بر عهده دارد اما همین هورمون مهم می تواند تاثیرات منفی در ایجاد سرطان پستان، کیست های پستانی، فیبروآدنوم ها و برخی توده های دیگر در بدن زنان داشته باشد. بر همین مبنا استفاده از داروهایی برای کاهش و مهار این هورمون در بدن زنان مبتلا به سرطان پستان با رسپتور (گیرنده هورمون استروژن سلولی) بخشی از روند درمانی آنهاست. به این نوع درمان، هورمون درمانی گفته می شود.

تاموکسیفن از معروف ترین و پرکاربردترین این دسته از دارو هاست.

تاموکسیفن برای موارد زیر تا 30% احتمال خطر را کاهش می دهد:

• کاهش خطر عود مجدد سرطان (پیشگیری از ابتلا به سرطان ثانویه) و پیشگیری از بروز سرطان در پستان مقابل برای افراد شفایافته از سرطان پستان اولیه
• افرادی که به علت موتاسیون ژنتیکی احتمال ابتلا به سرطان پستان دارند.
• کاهش خطر عود موضعی برای بیماران مبتلا به سرطان غیر مهاجم(insitu)

طول دوره مصرف این دارو 5 الی 10 سال است.

تاموکسیفن به صورت خوراکی و روزانه توسط پزشک متخصص تجویز می شود.

برای استفاده از دارو بهتر است زمان مشخصی از روز را در نطر بگیرید.

در صورتی که بیمار مبتلا به بیماری های کبدی، اختلالات انعقاد خون یا حساسیت ب دارو باشد، این دارو تجویز نمی شود و از داروهای جایگزین استفاده می شود.

مصرف یا قطع مصرف بدون مشورت با پزشک و یا مصرف بیش از  حد تجویز شده توسط پزشک برای بیمار خطرناک است و عوارضی چون واکنش های حساسیتی، مشکلات تنفسی، یرقان، ضعف و بی حالی، مشکلات انعقاد خون، اختلال در سیکل قاعدگی ، افزایش خطر آمبولی وریدی، کاتاراکت چشمی و افزایش خطر سرطان رحم را می تواند در پی داشته باشد.در صورت بروز هر گونه عوارض حتما به پزشک مراجعه نمایید.

در صورت مصرف داروهای دیگر -مخصوصا داروهای هورمونی- ، مکمل های غذایی یا گیاهان دارویی و یا استعمال سیگار،الکل یا مواد مخدر در خصوص مصرف تاموکسیفن از پزشک خود کسب تکلیف کنید.

در دوره مصرف حتما معاینات دوره ای و اقدامات پیگیرانه را به صورت مرتب انجام دهید.

تا 3ماه بعد از قطع مصرف دارو،فرد نباید باردار شود. این دارو می تواند باعث عوارض سو برای جنین شود. در صورت بارداری در دوران مصرف تاموکسیفن حتما با پزشک خود مشورت نمایید. همچنین مصرف این دارو در دوران شیردهی ممنوع می باشد.

دستور نگه داری دارو را رعایت نمایید، آن را در دمای 2-تا 25 درجه اتاق نگه داری کنید، در یخچال و در معرض نور قرار ندهید، از دسترس کودکان دور کنید و بعد از باز شدن در جعبه حداکثر طی 3ماه آن را مصرف نمایید. در صورت سر آمدن تاریخ انقضا از مصرف آن خودداری فرمایید.

جهت دریافت اطلاعات تکمیلی در رابطه با تاموکسیفن، عوارض مصرف و ... پیشنهاد می کنیم مقاله تاموکسیفن-tamoxifen- را مطالعه فرمایید.

ایمونوتراپی(ایمنی درمانی):

ایمنی درمانی جز درمان های تکمیلی سرطان پستان است که با کاهش سرعت یا توقف رشد سلول های سرطانی و هشدار به سیستم ایمنی بدن برای نابودی سلول های سرطانی در مبارزه با سرطان به روند درمانی بیمار کمک می کند.

ایمونوتراپی مانند شیمی درمانی به صورت سیستمیک و از طریق تزریق داخل وریدی به صورت مستقیم و یا همراه با سرم اعمال می شود و باید در مرکز درمانی و زیر نظر کادر درمان انجام شود. داروهای مورد استفاده در ایمونوتراپی بر خلاف شیمی درمانی، تنها سلول های بدخیم را هدف قرار داده و به سلول های سالم بدن آسیب نمی رسانند.

این روش درمانی می تواند به تنهایی و یا همراه با درمان های اصلی برای بیمار تجویز شود. عوارض جانبی ایمنی درمانی ممکن است شامل یکی از موارد زیر باشد:

• تب و لزر
• تهوع و استفراغ
• سردرد
• افت فشارخون
• عوارض پوستی
• تنگی نفس
• اسهال
• نارسایی قلبی

مصرف داروهای مورد استفاده در ایمنی درمانی در دوران بارداری باعث عوارض سو بر جنین خواهد شد و ممنوع است.

در دوره ایمونوتراپی باید برای کنترل عوارض حتما تحت نظر پزشک باشید.