دلنوشته مریم طباطباییان

روزی که شروع کردم سریال یانگر رو ببینم اصلا فکر نمیکردم که یه سریال با محتوای تقریبا طنز بتونه انقدر روی من اثر بذاره و من رو توی فکر ببره. چون شبیه این سبک سریال من زیاد می بینم و تمامشون با محتوای مشابه در فضای پر زرق و برق و مدرن نیویورک و موزیک‌های خوب و دخترهای زیبا ساخته شده
.
داستان در مورد خانومیه که تازه جدا شده و چهل سالشه ولی برای اینکه بتونه به بازارِ کار برگرده مجبور میشه به دروغ بگه بیست و شش ساله است و برای این که بتونه موفق باشه حتی به تمام دوستان و اطرافیان جدیدش در نیویورک سن جدید رو میگه و زندگی جدیدی رو شروع میکنه . زندگی که یک بار متاهل بوده و تجربه کرده و یه دختر هجده ساله داره ولی حالا دوباره داره با آدم‌های جدید آشنا میشه و میخواد این بار به سبک خودش زندگی کنه
.
چیزی که ذهن من رو درگیر کرده و با دوستانم بحث میکردیم این بود که قضیه ازدواج و بچه‌دار شدن نیست. تمام ما آدم هایی که به سمت چهل میریم اگر برگردیم عقب، خیلی تصمیم‌های دیگه ممکنه بگیریم و بخوایم یه سبک دیگه تلاش کنیم و زندگی رو یه جور دیگه پیش ببریم. از من اگر بپرسین از یه جنبه‌های زندگیم راضی هستم ولی یه سری ابعاد دیگه هست که اگر یه بار دیگه به ده سال پیش و بیست و شش سالگی برمیگشتم یه جور دیگه پیش می‌بردم
.
به خاطر شرایط اقتصادی بد و مشکلاتی که پیش اومده خیلی از ما ممکنه با خودمون فکر کنیم شاید باید زودتر مهاجرت میکردیم ولی خب همین ما داشتیم تا چند سال پیش زندگی میکردیم و ایران رو دوست داشتیم. پس منظورم ابعادی نیست که شرایطِ جدید باعث تصمیمات جدید شده منظورم اون قسمتی از زندگی هست که اگر همه چیز همونطور ثابت پیش میرفت ما چه تصمیم‌های متفاوتی می‌گرفتیم
.
هنوز انقدر شجاعت ندارم که با وجود قضاوت بقیه بتونم از تصمیم‌هایی صحبت کنم که اگر برمیگشتم عقب، شجاعانه‌تر میگرفتم ولی دوست دارم اگر در دهه بیست زندگی هستی همین الان به خودت و علائقت و روحیاتت نگاه کنی و ببینی دوست داری وقتی به چهل سالگی میرسی با خودت بگی چه چیزهایی رو باید تجربه میکردی و تجربه کردی. این میتونه کار کردن زیاد و پول درآوردن تا تحصیلات بالا و یا به سمت هنر خاصی رفتن و اون علاقه درونی باشه و هیچ حد و مرزی نداره
.
اما نکته مهم اینکه اگر به سمت چهل داری میای بدون ما سال‌های زیادی رو پیش رو داریم که میتونیم از همین الان شروع کنیم به تجربه این دنیای جدید که فقط و فقط یک بار به تو داده شده و هیچ چیزی نباید مانع این حس ارزشمند بشه که این زندگی مال توئه، پس هیچ‌وقت حسرت گذشته رو نخور و نگاهت به آینده باشه