خبر بیماری همسرم، تلخ و زجرآور بود
زندگی معمولمون که داشت به ثبات مالی میرسید ناگهان دستخوش یک تغییر بزرگ شده بود
اضافه کاری گرفته بودم که بتونم هزینه های اضافه درمان رو بپردازم، سوالات و بهانه گیری های پسر شش ساله ام و شب ادراریش رو باید در کنار حمایت از همسرم مدیریت میکردم
همه یواشکی احوال همسرم رو ازم میپرسیدن ، و با ریختن موهاش، دیگه شیفتهای اضافه کاریم حمل بر بی مهری میشد
ترس نبودنش خواب از چشمام گرفته بود
انگار کسی منو یادش نبود
حتی خودم
تا روزی که توی اینه خودمو دیدم و گفتم
پسر!!! نترس باهاتم
یه سیگار واسه خودم روشن کردم

بزودی خواهیم پرداخت به سرطان پستان از منظر نزدیکان بیمار
کسانی که اتصال عاطفی شدیدشان با بیمار اونها رو بشدت تحت تاثیر میگداره و اونقدر در نقش حامی فرو میرن که گاه خودشون فراموش میشن
منتظر خبرهای جالب باشید