سروما حفره ای است حاوی مایعی  از جنس سروزی  که شایع ترین حالت بعد از ترومایی(عمل جراحی ویا زخم )  تشکیل می شود . 

این مایع شفاف زرد رنگ و حاوی پرو تئین است ولی سلول های خونی در آن وجود ندارد.با وجود تلاش  جراحان برای  جلوگیری ازبروز سروما  احتمال بوجود آمدن آن بالا است.

سروما بعد از جراحی سرطان پستان ، از جمله در رادیکال ماستکتومی اصلاح شده،درمان کنسراتیو (محافظتی)و حذف گره لنفاوی رایج است . آنها در فضای زیر فلاپ پوستی پس از ماستکتومی تشکیل می شوند.

طبق آمار میزان شیوع 15 تا 18 درصد  است. معمولا در ظرف چند هفته  یا شاید چند ماه از بین می رود اما در بعضی موارد باعث ایجاد ناراحتی پوستی حتی سوزش برای فرد شده که  گاها  باعث عفونی شدن زخم می شودکه خود باعث به تعویق افتادن ترمیم  زخم می شود .

 سروما باعث می شودبیمار مدت بیشتری در بیمارستان بستری شود.

درمان سروما

بیشتر سلول های سروما در طی یک ماه جذب می شوند ، اما در بعضی موارد ممکن است تا یکسال طول بکشد،اگر سروما دردناک شود یا بهبود نیابد پزشک می بایست سروما را تخلیه کند.

در بعضی موارد ممکن است سروما بیش از یک بار تخلیه شود و بیمار در صورت مواجه با علایم زیر به پزشک خود اطلاع دهد:

1)افزایش میزان مایع  داخل سروما 

2)تحت فشار قرار گرفتن ناحیه 

3)علایم و عفونت مثل قرمزی و گرمی و درد 

4)افزایش تورم که خود می تواند علامتی از لنف ادم بازو باشد 

در اغلب موارد سروما بی ضرر است و معمولا به درمان معمولی جواب می دهند .سروما به سلول های سرطانی ارتباطی ندارد .

موارد مشابه سروما

مواردی وجود دارد که بعضی اوقات به اشتباه به عنوان  سروما شناخته می شود .

1)هماتوم: توده های حاوی خون که بعد از جراحی بدنبال باز شدن یک رگ خونی کوچک ایجاد می شوند.

2)لنفوسل : ایجاد توده حاوی لنف که بدنبال پروسه جراحی  ایجاد میشود.

3)آبسه : تجمع دردناک چرکی که معمولا به دنبال عفونت باکتریال ایجاد می شوند . چرک مایع غلیظ ، حاوی گلبول های سفید - بافت مرده و میکروبها می باشد .

اکثر آبسه ها در زیر پوست تشکیل می شوند ،اما می توانند در داخل بدن هم در یک ارگان یا در فضای بین ارگان های بدن تشکیل شوند.