به رشد سلول های غیرطبیعی - سلول هایی شبیه سلول های سرطانی - درغدد شیری (غددی که در انتهای مجاری سینه شیر تولید می‌کنند) ، در صورتی که این سلول ها فراتر از لوبول گسترش نیابند و به بافت های اطراف حمله نکنند، لوبولار کارسینومای غیر مهاجم(lubular carcinuma in situ) یا LCSI گفته می‌شود(اگر این سلول ها از لوبول خارج شوند و به بافت‌های مجاور حمله کنند به سرطان سینه تهاجمی تبدیل می‌شوند. )

لابولار- lubular- به معنای شروع رشد سلول های غیر طبیعی در لوبول ها است.

کارسینوما- carcinoma- به هر نوع سرطان در بافت های پوشاننده ارگان های داخلی بدن اطلاق می شود،مثل سینه ها.

غیر مهاجم -in situ  - به این معناست که رشد سلول‌های غیر طبیعی درون لوبول باقی مانده و به بافت های اطراف گسترش نیافته است. افراد مبتلا به این بیماری معمولا بیش از یک لوبول درگیر دارند.

لوبولار کارسینومای غیر مهاجم(LCIS) سرطان نیست

برخی متخصصین با اطلاق نام کارسینوما(سرطان) به این بیماری مخالفند و استفاده از نام لابولار نئوپلازی(labular neoplasi )  را برای این بیماری ترجیح می‌دهند( نئوپلازی نیز به مجموعه ای از سلول‌های غیر طبیعی گفته می‌شود.) ، زیرا LCIS سرطان نیست، اما داشتن LCSI ریسک ابتلا به سرطان سینه مهاجم را در آینده برای هر دو سینه نسبت به یک فرد عادی افزایش می‌دهد. خطر سرطان سینه برای زنان مبتلا به LCIS در حدود ۲۰% و برای زنان غیر مبتلا در حدود 12%  است. در واقع زنان مبتلا به LCIS  تقریبا 7 تا 12 برابر شانس بیشتر برای ابتلا به سرطان سینه مهاجم در هر دو سینه نسبت به قبل (قبل از ابتلا به LCIS) را دارند.

به همین دلیل زنان مبتلا به LCIS باید برای حصول اطمینان از سلامتی خود و عدم ابتلا به سرطان سینه، تست های معمول غربالگری را به طور مرتب انجام دهند و برای بقیه عمر خود برای انجام چکاپ های لازم با پزشک خود در ارتباط باشند. در ادامه مبحث در بخش کاهش ریسک سرطان سینه توصیه های مفیدی در این رابطه برای شما خواهیم داشت. 

گاهی پزشک تنها توصیه به انجام غربالگری به صورت 6 یا 12 ماه یک بار می کند و گاهی برای شما درمان های پزشکی و یا جراحی برای کاهش ریسک سرطان پستان را مطرح می کند . در ادامه بحث در بخش درمان به این موضوع می‌پردازیم.

-نشانه های بیماری

این بیماری نشانه ای ندارد و ممکن است هر زنی به آن مبتلا باشد ، بدون اینکه خودش و یا حتی پزشکش از آن مطلع باشد.

-دلایل ابتلا به  LCIS

هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث ابتلای شخص به این بیماری می شود و بستر مناسب برای این جهش ژنتیکی نامطلوب سلول های لوبول چیست.

-راه تشخیص

راه تشخیص این بیماری بیوپسی است اما چون این بیماری هیچ نشانه ای ندارد ، پزشکان برای تشخیص این بیماری توصیه به بیوپسی ( نمونه برداری از بافت سینه ) نمی کنند. در نتیجه این بیماری معمولا به صورت اتفاقی و وقتی بیوپسی به دلیل دیگری در همان نزدیکی انجام می‌شود، تشخیص داده می‌شود.البته در موارد معدودی هم LCIS باعث باعث ایجاد تغییراتی قابل مشاهده و غیرطبیعی در ماموگرام و یا توده ای قابل لمس می شود.

-چه کسانی مبتلا می شوند؟

معمولا زنان بین ۴۰ تا ۵۰ سالگی، قبل از یائسگی مبتلا به LCIS می شوند. کمتر از ۱۰% از زنان بعد از یائسگی درگیر این بیماری می شوند.هم چنین احتمال ابتلای آقایان نیز بسیار کم است.

البته به طور کلی به دلیل مخفی بودن این بیماری، آمار دقیقی از مبتلایان در دست نیست.

-درمان

اکثرا این بیماری نیاز به درمان خاصی ندارد، اما گاهی پزشک برای اطمینان از اینکه چیز دیگری غیر از LCIS نیست، بسته به مورد، توصیه به انجام لامپکتومی(جراحی حفظ سینه) ، بیوپسی باز و یا ماستکتومی پیشگیرانه دو طرفه برای خروج کامل کند،مخصوصا هنگامی کهLCIS چند بعدی باشد یا اگر بافت مرده (نکروز) شده باشد.( برای اطلاعات بیشتر درباره روش های درمانی معرفی شده روی نام هر یک کلیک کنید.)

-توصیه‌هایی برای کاهش ریسک سرطان پستان

همانطور که گفته شد زنان مبتلا به LCIS احتمال ابتلا به سرطان پستان بالاتری نسبت به دیگر زنان دارند، بنابراین نیاز به انجام تست‌های غربالگری زیر نظر پزشک متخصص به صورت مرتب ( هر شش یا دوازده ماه یک‌بار ) در مورد هر دو سینه خود دارند (دقت کنید شانس هر دو سینه برای ابتلا به سرطان سینه یکسان است.).باید هر یکسال یکبار ماموگرافی انجام دهند. علاوه بر این تصویربرداری MRI سینه هم توصیه می‌شود.

سبک زندگی خود را تغییر دهید.سعی کنید سالم زندگی کنید. توصیه می شود برای حرکت به سمت زندگی سالم تر حتما مقاله پیشگیری از سرطان با رعایت اصول زندگی سالم را مطالعه فرمایید.

شاید نیاز به مصرف دارو برای کاهش ریسک و یا جراحی داشته باشید. در برابر درمان مقاومت نکنید و با پزشک خود همکاری کنید.